Ανήκομεν εις την Δύσην?
Κάτι τέτοιους (Βαλερί και Χέλμουτ) ο Εθνάρχης τους είχε για προσάναμα.
Είχε απόλυτη επίγνωση ότι το ελλαδικό κράτος ήταν απίστευτα μικρό και λίγο στα πάντα συγκρίνοντάς το με την ιστορία του Ελληνικού Έθνους και με αυτό που προσπαθούσε ως κρατικό-νομικό κέλυφος να εκφράσει.
Αν λοιπόν πάρουμε τα δεδομένα της στιγμής (και ως στιγμή ορίζω τις τρέχουσες δεκαετίες στην Ιστορία) σίγουρα ο Ντ΄Εστέν έχει δίκιο. Όπως δίκιο είχε και ο Σμίτ, ο οποίος έχει γράψει σε βιβλίο του για το πόσο άβολα πέρασε τις διακοπές του ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του ΄70 (καλεσμένος του Εθνάρχη), έχοντας κυριολεκτικά κολλημένο πάνω του τον Καραμανλή για να τον πείσει να άρει τις επιφυλάξεις του για την Ελλάδα, πράγμα που τελικά έγινε.
Όμως ο Εθνάρχης (κι ας μην αρέσει σε πολλούς ο όρος που χρησιμοποιώ), μας έριξε στη θάλασσα παρέχοντάς μας ένα χώρο που είχε πολλά εφόδια (ΜΟΠ, Πακέτα, κ.λ.π) ,όχι μόνο για να μάθουμε κολύμπι, αλλά για να γίνουμε πρωταθλητές.
Το γεγονός ότι όλοι οι διάδοχοί του στην πρωθυπουργία ήταν από ελάχιστοι έως αποδεκτά μέτριοι, δεν είναι κάτι που φταίει αυτός.
Εδώ κολλάει ο φαταούλας Πάγκαλος και το ” μαζί τα φάγαμε” μάλλον πρέπει να γίνει ΄΄μαζί τα σκα.ώσαμε΄΄. Κάτι όμως που έκαναν κατά κάποιο τρόπο και οι μικροί Πορτογάλλοι, οι μικροί Ιρλανδοί, οι μεσαίοι Ισπανοί και οι μεγάλοι Ιταλοί.
Εμείς τους ψηφίζαμε, εμείς τους λατρέψαμε, εμείς τους επιτρέψαμε να μας εκμαυλίσουν και διαφθείρουν.
Ποιος είπε ότι η Δημοκρατία είναι ένα εύκολο και, καλό και δίκαιο πολίτευμα;
Απλά ακόμη δεν έχουμε κάποιο καλύτερο για να το αντικαταστήσουμε (σε ελεύθερη μετάφραση είναι λόγια του Τσώρτσιλ ).
Αυθαίρετο αλλά όχι παράλογο Συμπέρασμα: Ναι ως κρατική οντότητα είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας, αλλά -ως πακέτο -χωρίς εμάς ενιαία Ευρώπη δεν υπάρχει. Όλα τ΄άλλα είναι εκ του πονηρού.
του Θεόδωρου Κ.
Είχε απόλυτη επίγνωση ότι το ελλαδικό κράτος ήταν απίστευτα μικρό και λίγο στα πάντα συγκρίνοντάς το με την ιστορία του Ελληνικού Έθνους και με αυτό που προσπαθούσε ως κρατικό-νομικό κέλυφος να εκφράσει.
Αν λοιπόν πάρουμε τα δεδομένα της στιγμής (και ως στιγμή ορίζω τις τρέχουσες δεκαετίες στην Ιστορία) σίγουρα ο Ντ΄Εστέν έχει δίκιο. Όπως δίκιο είχε και ο Σμίτ, ο οποίος έχει γράψει σε βιβλίο του για το πόσο άβολα πέρασε τις διακοπές του ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του ΄70 (καλεσμένος του Εθνάρχη), έχοντας κυριολεκτικά κολλημένο πάνω του τον Καραμανλή για να τον πείσει να άρει τις επιφυλάξεις του για την Ελλάδα, πράγμα που τελικά έγινε.
Όμως ο Εθνάρχης (κι ας μην αρέσει σε πολλούς ο όρος που χρησιμοποιώ), μας έριξε στη θάλασσα παρέχοντάς μας ένα χώρο που είχε πολλά εφόδια (ΜΟΠ, Πακέτα, κ.λ.π) ,όχι μόνο για να μάθουμε κολύμπι, αλλά για να γίνουμε πρωταθλητές.
Το γεγονός ότι όλοι οι διάδοχοί του στην πρωθυπουργία ήταν από ελάχιστοι έως αποδεκτά μέτριοι, δεν είναι κάτι που φταίει αυτός.
Εδώ κολλάει ο φαταούλας Πάγκαλος και το ” μαζί τα φάγαμε” μάλλον πρέπει να γίνει ΄΄μαζί τα σκα.ώσαμε΄΄. Κάτι όμως που έκαναν κατά κάποιο τρόπο και οι μικροί Πορτογάλλοι, οι μικροί Ιρλανδοί, οι μεσαίοι Ισπανοί και οι μεγάλοι Ιταλοί.
Εμείς τους ψηφίζαμε, εμείς τους λατρέψαμε, εμείς τους επιτρέψαμε να μας εκμαυλίσουν και διαφθείρουν.
Ποιος είπε ότι η Δημοκρατία είναι ένα εύκολο και, καλό και δίκαιο πολίτευμα;
Απλά ακόμη δεν έχουμε κάποιο καλύτερο για να το αντικαταστήσουμε (σε ελεύθερη μετάφραση είναι λόγια του Τσώρτσιλ ).
Αυθαίρετο αλλά όχι παράλογο Συμπέρασμα: Ναι ως κρατική οντότητα είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας, αλλά -ως πακέτο -χωρίς εμάς ενιαία Ευρώπη δεν υπάρχει. Όλα τ΄άλλα είναι εκ του πονηρού.
του Θεόδωρου Κ.