by Ierofantis
Επιμήκυνση…
7,5 χρόνια επιπλεόν χρόνος αποπληρωμής είναι 30 επιπλέον τρίμηνες εκτοκιστικές περίοδοι, όπου ο τόκος υπολογίζεται στο εκάστοτε ανεξόφλητο υπόλοιπο του δανείου.
Μείωση 100 μονάδων βάσεως (1%) στα επιτόκια των δανείων (θυμίζω εδώ ότι έχουμε δύο επιτόκια, ένα για τις χώρες της ΟΝΕ που μας δάνεισαν και ένα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Πρακτικά οι χώρες της ΟΝΕ μείωσαν τα επιτόκιά τους στα επίπεδα των επιτοκίων του ΔΝΤ.
Αν υποθέσουμε ότι το σύνολο του δανείου εξυπηρετείται κανονικά και οι πληρωμές γίνουν όλες στην ώρα τους, τα ποσά που θα κληθούμε να πληρώσουμε ως καφέλαιο και τόκους μέχρι το 2013, λυπάμαι που θα το πω, αλλά είναι περισσότερα αθροιστικά, σε σχέση με το αν πληρώναμε και εξοφλούσαμε το 2015…
Η αλήθεια είναι ότι βελτιώνεται μόνο ο λόγος αξίας ύψους αποπληρωμής χρέους ανά έτος, αλλά για να μπορέσει να τηρηθεί ο λόγος, απαιτείται ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου. Αυτά σε σχέση με τα πανυγήρια για επιμηκύνσεις και μειώσεις επιτοκίων. μέχρι το 2013 και ένα μέχρι το 2015, που ήταν η αρχική περίοδος αποπληρωμής.
Ως προς την ανάπτυξη, ο … Τρύφωνας, κατάφερε να την ισοπεδώσει από τώρα. Όχι διότι θα αναγκάσει κρατικές εταιρείες να πωληθούν έναντι πινακίου φακής και να διώξει κόσμο από τις δημόσιες υπηρεσίες, νομοτελειακά και τα δύο, ενέργειες που είτε είχες μνημόνιο είτε όχι, αν θέλεις να έχεις υγιή δημόσια οικονομικά, πρέπει να εφαρμόσεις.
Το δυστύχημα για εμάς είναι ότι η αυτή η πολιτική πρέπει να γίνεται σε βάθος χρόνου, ώστε να εξισορροπείς με την παράλληλη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, τις απώλειες εισοδήματος και τις χαμένες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα.
Ο καταπληκτικός Τρύφωνας συμφώνησε όμως αυτό να γίνει εντός τριετίας (πολύ μικρός χρόνος), εντός εκτεταμένης ύφεσης κυρίως λόγω του στραγγαλίσματος του ιδιωτικού τομέα και υπό όρους υλοποίησης του προγράμματος αυτού που λίγο ως πολύ είναι κάπως σαν να έχει προσυμφωνηθεί τί θα πουληθεί, σε ποιον και σε ποια τιμή ήδη.
Η δε αξιοποίηση δεν θα γίνει με όρους πώλησης στρατηγικού μετοχικού ποσοστού ή μεταβίβασης μανατζμεντ αλλά με όρους “privatization”…
Με τον τρόπο αυτό, ενώ λογιστικά θα μπορούσε, αν υποθέταμε ότι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και πώλησης δημόσιας περιουσίας εκτελούνταν στο ακέραιο εντός τριετίας, να εμφανίσει κάποιας μορφής μείωση των δημοσίων δαπανών και των ελλειμάτων που απορρέουν από την λειτουργία του δημοσίου τομέα, δυστυχώς επειδή καμία πρόνοια δεν έχει ληφθεί από τον Τρύφωνα για το πως μπορεί να συνδυάσει τις ενέργειες αυτές με αναπτυξιακό πρόγραμμα και στήριξη των παραγωγικών επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα σε συνδυασμό με τις φοροελεφρύνσεις που απαιτούνται και τον αναγκαίο εξαγωγικό προασνατολισμό, πολύ φοβούμαι ότι και εδώ… για άλλο ξύλο πάει ο Τρύφωνας…
Τέλος, η αγορά ομολόγων των κρατών από την πρωτογενή αγορά μέσω του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, ισχύει για μετά το 2013, χρόνος που θα έχει λήξει η εκταμιευτική περίοδος των δικών μας δανείων, και θα γίνεται μόνο με την λογική ότι η χώρα που θα προσφέυγει στον μηχανισμό αυτό, πρακτικά θα τίθεται υπό μνημονιακό ευρωπαϊκό έλεγχο. Η αγορά ομολόγων από το μηχανισμό τρέπει τον κρατικό δανεισμό, από δανεισμό ιδιωτικού ρίσκου (αφού μέχρι τώρα τα ομόλογα απορροφώνται από τις αγορές – Τράπεζες και Ταμεία) σε δανεισμό κρατικού ρίσκου (Κράτη που μετέχουν στην τροφοδοσία του μηχανισμού με ρευστό, και για τον λόγο αυτό οι Γερμανοί ξέκοψαν στον Τρισέ κάτι μισόλογα που έλεγε, να διαχειρίζεται τάχαμου η ΕΚΤ τον μηχανισμό).
Τώρα θέτω ένα ερώτημα…
Χώρα με 360 – 370 δις χρέος το 2015, με πωληθέντες όλες ή τις περισσότερες κραταιές δημόσιες επιχιερήσεις της, με αποστεγνωμένο τον ιδιωτικό τομεά από ρευστό τόσο από τη φορολογία όσο και από το κλείσιμο της κάνουλας της τραπεζικής χρηματοδότησης, με ανεργία τότε γύρω στο 20 – 23% το λιγότερο και με τον παραγωγικό ιστό της χώρας κυριολεκτικά διαλυμένο, σας φαίνεται πιθανό να μας δανείσουν οι αγορές;
Και μια πολιτική εκτίμηση.
Αν ο Σαμ δεν κινηθεί γρήγορα (και αναφέρομαι εντός του έτους) να ρίξει τον Τρύφωνα, αλλά τον αφήσει να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε το 2010, όταν και όποτε κληθεί να παραλάβει, θα πάρει μια κατάσταση απείρως χειρότερη και μάλλον μη διαχειρίσιμη, καίοντας και αυτός το παράθυρο ευκαιρίας που έχει, να κυβερνήσει με αξιοπρέπεια αυτόν τον τόπο…
